| Altér Real | |
|---|---|
 | |
| Wysokość w kłębie | 150-160 cm |
| Umaszczenie | Gniade i skarogniade |
| Rejon hodowli | Portugalia – w krajowej stadninie Alter do Chao (Alter Real) w prowincji Alentejo |
Altér Real – wysoce szlachetny koń iberyjski idealnie nadający się do Wyższej Szkoły Jazdy.
Użytkowość[]
Te szlachetne konie często są wykorzystywane w Wyższej Szkole Jazdy, ale biorą także udział w konkursach ujeżdżenia i ujeżdżenia klasycznego, ciągną zaprzęgi, są wykorzystywane jako wierzchowce, a także biorą udział w korridach – walkach byków, podczas których niosą na grzbietach pikadorów. Bardzo rzadko zdarzają się konie tej rasy z predyspozycjami do skoków przez przeszkody.
Charakter[]
Konie tej rasy są chętne do współpracy i lubią się uczyć. W przeciwieństwie do swoich iberyjskich braci konie tej rasy nie są odpowiednie dla początkujących, gdyż odziedziczyły ognisty charakter po swoich nieiberyjskich przodkach. Aby osiągnąć najlepsze wyniki potrzebują jednak doświadczonych jeźdźców.
Pokrój[]
Koń szlachetny, w typie iberyjskim, przypominający konie luzytańskie i niekiedy traktowany jako ich odmiana. Głowa sucha, wąska, o profilu prostym lub garbonosym. Szyja wysoko osadzona, wygięta. Mało wydatny kłąb i często zbyt krótka i stroma łopatka. Grzbiet krótki, mocny, średnio szeroki i głęboki. Mocny, lekko ścięty zad. Szczupłe, ale bardzo solidne kończyny o elastycznych pęcinach i mocnych kopytach. Mechanika ruchu dobrze dostosowana do ujeżdżenia i Wyższej Szkoły Jazdy. Chody wyniosłe.
Historia[]
Przepiękne miasteczko Alter do Chão położone jest nad jeziorem Verde w środkowo-wschodniej Portugalii. To idylliczne miejsce i ojczyzna szlachetnej iberyjskiej rasy Altér Real. Nazwa tej rasy, mającej z sobą jedną z najbardziej burzliwych historii spośród wszystkich ras koni tego regionu, pochodzi od nazwy miasteczka oraz Real, które po portugalsku znaczy "królewski".
Rasa ta ma starożytne korzenie i wywodzi się od koni, które dały początek wszystkim innym rasom iberyjskim, jednak jej cechy szczególne wykształciły się dopiero w XVIII w. W 1748 r. ród Braganza, portugalska rodzina królewska, wdrążył program hodowlany w stadninie Vila de Portel, chcąc zapełnić pałacowe stajnie końmi do zaprzęgów i szkolenia w Wyższej Szkole Jazdy. Program został zainicjowany przez króla Jana V (1689-1750), który powierzył prowadzenie stadniny swojemu synowi José I (1714-77). Po kilku latach działalność hodowlaną przeniesioną do Portel w rejon Alter do Chão, gdzie były warunki klimatyczne i ukształtowanie terenu szczególnie sprzyjające hodowli, a także obfite pogłowie cennych koni.
Pogłowie Altér Real oparto na 300 klaczach czystej rasy andaluzyjskiej przywiezionych z Jerez de la Frontera w Hiszpanii, które pokryto miejscowymi ogierami hiszpańskimi i portugalskimi. Nad działalnością rozpłodową czuwał markiz de Marialva (1713-99), najsłynniejszy mistrz jeździecki Portugalii. Pod jego kierownictwem nastąpił szczytowy rozkwit stadniny, a pochodzące z niej klasycznie szkolone konie były podziwiane za umiejętności atletyczne i wyjątkowy temperament. Stadnina królewska zaczęła produkować niezwykłe konie wysokiej jakości, które świetnie radziły sobie z wymaganiami Wyższej Szkoły Jazdy.
Na przełomie wieków jednak ta dobra passa dobiegła końca. W 1807 r. rozpoczęły się najazdy wojsk napoleońskich, które wywarły niszczący wpływ na liczebność pogłowia. W tym samym roku członkowie rodu Braganza, którzy odgrywali kluczową rolę w rozwoju stadniny, zbiegli do Brazylii, zabierając ze sobą część koni portugalskich. Wiele koni, które pozostawiono w kraju, zostało zabitych lub przejętych przez wojska francuskie, co doprowadziło do gwałtownego spadku liczby czystych przedstawicieli Altér Real. Aby ratować rasę, zdecydowano się na znaczne dolewki krwi arabskiej, hanowerskiej, normandzkiej oraz pełnej krwi angielskiej, co jednak przyniosło fatalne skutki. Szczególnie negatywny wpływ na rasę Altér Real miało wprowadzenie krwi arabskiej, która mniej więcej w tym samym czasie została (z równie niekorzystnym skutkiem) skrzyżowana z rasą andaluzyjską. Odnowienie rasy Altér Real umożliwiło dopiero jej skrzyżowanie z rasą andaluzyjską w tym szczególnie wysoko cenioną linią Zapateros. W 1910 r. Portugalia obaliła monarchię i rząd zamknął stadninę królewską. Posiadłość została skonfiskowana przez Ministerstwo Wojny i w latach 1911-41 była prowadzona jako stadnina wojskowa. W tym okresie utracono niemal całą dokumentację hodowlaną Altér Real, wiele koni rozproszono, a ogiery wykastrowano. Być może oznaczałoby to kres tej utalentowanej i szlachetnej rasy, gdyby nie wysiłki największego eksperta jeździectwa w historii Portugalii, Ruya d'Andradego, który odegrał kluczową rolę w ratowaniu kuców sorraia. Udało mu się zdobyć kilku przedstawicieli czystej rasy Altér Real, w tym dwa ogiery i z wytrwałością stopniowo zbudowano niewielkie stado hodowlane. W 1942 r. d'Andrade przedstawił portugalskiemu ministrowi rolnictwa małe, ale stabilne pogłowie koni Altér Real, które przetrwało do dnia dzisiejszego. Od 1996 r. stadnina była remontowana i obecnie trzyma ok. 60 klaczy Altér Real oraz kilka najznamienitszych ogierów, jak również konie luzytańskie i kuce sorraia, prowadząc starannie zaprojektowany program hodowlany.
Ciekawostki[]
- Niektórzy hodują konie tej rasy również w maści siwej.
- Konie Altér Real, chociaż są mniej popularne od luzytanów, są sztandarowymi końmi Portugalii.
- Niekiedy konie tej rasy uznawane są za odmianę koni luzytańskich.
